نشست سی‌ و پنجم

بازی یک روش طبیعی در یادگیری است. افراد از راه بازی، تجربه و آزمایش می‌کنند، نتیجه گرفته و می آموزند. بازی قدرت ابداع، ابتکار و تمرکز را در افراد می پروراند و آنها را در کشف رابطه میان اشیاء و آنچه پیرامون آنهاست یاری می‌دهد. تحقیقات نشان داده که بازی های فکری بر حل مسئله، تصمیم گیری و خوآگاهی اثربخش بوده است و تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل معنادار می باشد.

یکی از راه‌های آموزش در موضوعات مختلف که تاکید فراوانی بر آن شده، بازی است. صرفنظر از مخاطبان و موضوع آموزش، به کارگیری بازی در آموزش می‌تواند به همگان کمک کند سرفصل‌های آموزشی خود را هیجان‌انگیزتر، آموزنده‌تر و سرگرم‌کننده‌تر طراحی کنند. (کوین، ۲۰۰۳)، بیان می‌دارد که بازی می‌تواند به کودکان در کسب دانش از جهان کمک کند و در آن‌ها آمادگی لازم برای رویارویی با مسائل واقعی ایجاد کند.

علاوه بر این  فوایدی دیگر برای آموزش از طریق بازی بیان شده است

• دارای پاداش ذاتی است؛ چون کودکان بازی را دوست دارند و از روی میل و رغبت در آن شرکت می کنند.
• اغلب بازی ها موقعیت های پیچیده زندگی را که مفاهیم آن از زندگی واقعی گرفته شده به شیوه‌ای ساده و قابل فهم به نمایش در می‌آید. از این رو بازی موجب می‌شود که کودکان مفاهیم مربوط به زندگی را فراگیرند. از آنجا که در بازی کودکان با هم مشارکت دارند، دچار رخوت و سستی نمی‌شوند.

یکی از مطالبی که در غالب بازی یا به روش بازی‌وار سازی آموزش داده می‌شود، فرایند تصمیم‌گیری است که در شرایط متفاوت نحوه انجام آن متفاوت است و افراد تحت تأثیر آن اقدامات متنوعی انجام می‌دهند.

در این نشست میزبان محمد صادق ترابی، طراح و منتور طراحی بازی هستیم تا از روش‌های تصمیم‌سازی در بازی و آموزش آن مطلع شویم.

 

تاریخ برگزاری: ۳۰ آبان ۱۴۰۳

ساعت برگزاری: ۲۰ تا ۲۱

لینک ثبت‌نام: https://mohit.online/event/nvos76