ادعایی علیه واقعیت

چرا تکامل حقیقت را از نگاه ما پنهان کرد

ما انسان‌ها در زندگی روزمره خود تمایل داریم ادراکات خود را از جهان و هستی را به عنوان بازنمودی از جهان واقعی تصور کنیم. با این حال، دونالد هافمن، این استاد برجسته علوم شاختی،  در نتیجه مطالعات سه دهه گذشته خود در خصوص دنیای مغز، ادراک، هوش مصنوعی و تکامل انسان می‌دهد جهانی که ما با ادراکاتمان می‌شناسیم، به هیچ وجه شباهتی به واقعیت ندارد، بلکه در بهترین حالت نوعی شبیه‌سازی درونی از واقعیت خارجی است- توهمی باشکوه که با پنهان کردن حقیقت به نفع ما عمل می‌کند. از زمانی که هوموساپینیس روی زمین قدم گذاشته، انتخاب طبیعی موافق ادراکاتی بوده است که حقیقت را پنهان می‌کنند. این فرایند، حواس ما را به نحوی شکل داده است که زنده بمانیم و تولید مثل کنیم. وقتی خودرویی را می‌بینیم که به سرعت حرکت می‌کند جلوی آن نمی‌پریم و وقتی کپک روی نان را می‌بینیم، آن را نمی‌خوریم. بااین حال، این برداشت‌ها واقعیت عینی نیستند. درست همان‌طور که آیکون یک فایل روی صفحه دسکتاپ، نمادی سودمند است اما بازنمودی واقعی از شکل یک فایل کامپیوتری نیست، اشیایی که هرروزه می‌بینیم نیز، صرفا آیکون‌هایی هستند که به ما کمک می‌کنند تا راحت و ایمن مسیرمان را در این جهان یافته و در آن مسیر حرکت کنیم. در تمام طول عمرمان، هدست واقعیت مجازی بر سر داشته‌ایم و از دریچه آن جهان را دیده‌ایم. هافمن در این کتاب به ما در برداشتن این هدست که ساخت خود ماست و نمی‌دانستیم تمام مدت آن‌را برسر داشته‌ایم، کمک می‌کند. پس از برداشتن این هدست درمی‌یابیم چگونه با واقعی پنداشتن جهان، فریب خطاهای ادراکی‌مان را خورده‌ایم….