درآمدی بر جامعه‌شناسی ارتباطات، فرهنگ و رسانه

مبادله اخبار، اطلاعات و افکار، بین افراد انسانی از ضرورت‌های زندگی اجتماعی است. در جوامع اولیه که گروه‌های انسانی کوچک و محدود بودند، تنها روش و وسیله تبادل افکار و اطلاعات زبان و بیان شفاهی بود. همراه با پیشرفت فرهنگ و رشد توسعه جوامع، وسایل ارتباطی نیز تکامل یافته، و امکانات تازه‌ای را برای انتقال سریع اخبار و افکار و روش‌های زندگی در اختیار مردم سراسر جهان قرار داده‌اند. به طوری که بسیاری از دانشمندان با توجه به نقش برجسته این وسایل در انتقال اطلاعات و مبادله افکار و اندیشه‌های انسانی، عصر کنونی را «عصر ارتباطات» نامیده‌اند. بشر در قرن حاضر وارد عصر نوینی از فناوری شده که به سرعت زندگی اجتماعی او را دست‌خوش تغییر و تحول نموده است. وسایل ارتباطی برخلاف انتظار، پدیده‌هایی خنثی و به صرف کاتالیزور نیستند بلکه از میان ابزار و فنون جدید تکنولوژیک، بیشترین تاثیر را بر انسان دارند و پدیدآورنده عصری نو هستند. کتاب حاضر با محوریت سه مقوله ارتباطات، فرهنگ و رسانه در سه بهره و هشت فصل تنظیم شده است. فصل اول اختصاص به نظریه‌های ارتباطات و روابط بین‌الملل دارد. در فصل دوم از انقلاب ارتباطات و روابط شمال – جنوب صحبت به میان آمده است. نظریه‌های فرهنگ، ارتباطات و جهانی شدن و نیز امپریالیسم فرهنگی و جنگ نرم موضوعات فصول سوم و چهارم را شامل می‌شود. فصل پنجم اختصاص به مقوله دیپلماسی رسانه‌ای دارد. فصل ششم به موضوع دین و رسانه می‌پردازد. ماهیت چیستی، تاریخچه و ویژگی‌های سواد رسانه‌ای مبحث دیگری است که در فصل هفتم به آن پرداخته می‌شود. تاریخچه و تحول کمی و کیفی رسانه ملی (رادیو و تلویزیون) در ایران نیز موضوع فصل پایانی کتاب را نشان می‌دهد.