مروری بر مباحث مغز و اعصاب کودکان بر مبنای معرفی بیمار

زبان نقش مهمی در رشد شناختی دارد و وقتی تکلم شروع می‌شود والدین می توانند به رشد هیجانی کمک کنند. مثلاً به کمک کلام، حس کودک را توصیف کنند مثلا «تو الان عصبانی هستی»، به این صورت به کودک کمک می‌کنیم احساس خودش را با زبان ابراز کند (به جای کتک‌کاری).

تخیل فعال کودک باعث می‌شود وقتی می‌خواهد در مورد رفتار اشتباه خود توضیح دهد، دروغ‌گویی داشته باشد. در این موقع رفتار مناسب والدین این است که در مورد خود حادثه صحبت کنند نه رفتار کودک، تا کودک را در درست گرفتن واقعه مشارکت دهند.

تماشای تلویزیون باید کمتر از ۲ ساعت در روز باشد، والد باید همراه با کودک تلویزیون تماشا کند و بعد همراه با کودک آن‌را توصیف کند.

باید در مورد بیماری و … توضیحات ساده داد. باید به کودک گفت که واکسن و… برای مجازات کردن او نیست.

تخیلات جادویی و زنده‌پنداری گاهی باعث ترس می‌شود، مثلا بر سر توالت نمی‌نشیند یا از سیفون می‌ترسد، چون می‌ترسد داخل چاله توالت بیفتد (چون اندازه‌ها را خوب نمی‌شناسد). مثلا اگر فکر می‌کند هیولا در کمد است، اینکه منطقا به او نشان دهید هیولایی نیست فایده‌ای ندارد و باید با تفکر جادویی خودش رفتار کنید، مثلاً بگویید اسپری‌ ضد هیولا یا چراغ خواب او مانع ورود هیولا می‌شود.

تکامل هیجانی: در ۲ سالگی محدودیت‌های رفتاری اغلب خارجی اند (باید شما مانع کار بد او شوید) اما در ۵ سالگی اغلب محدودیت‌ها درونی‌سازی شده‌اند (که البته بستگی به شرایط دارد). کودک مدام محدودیت‌ها را می‌آزماید، اگر محدودیت‌ها مداوم نباشد و وقتی آزمودن منجر به جلب توجه والدین شود (گرچه غالبا منفی باشد) آزمودن ها افزایش می یابند، محدودیت‌ها نباید خیلی سخت‌گیرانه باشد چون حس ابتکار کودک را کاهش می‌دهد و از طرفی محدودیت اندک، اضطراب کودک را افزایش می‌دهد. (چون حس می‌کند اوضاع کنترل نمی‌شود.)