ابعاد عصبی – شناختی سکته مغزی

(همراه با ابزارهای اندازه‌گیری)

سکته مغزی یک اختلال حاد در کارکرد عصب شناختی با منشاء عروقی محسوب می‌شود که علائم و نشانه های آن با منطقه درگیر در مغز مرتبط است. این بیماری شایع‌ترین عارضه عصبی تهدیدکننده حیات و یکی از علل اصلی ناتوانی های درازمدت تلقی می شود و پس از بیماری‌های قلبی و سرطان سومین علت عمده مرگ و میر، کاهش استقلال و افت کیفیت زندگی در سراسر دنیاست. در حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد از سکته‌های مغزی به دلیل نقص در خون‌رسانی (ایسکمیا)، ۱۰ تا ۱۵ درصد از موارد در نتیجه خونریزی مغزی اولیه و علت مابقی، شامل موارد نادر و یا نامشخص است. سکته مغزی روی خانواده، مراقبین و ارائه‌کنندگان خدمات سلامتی و اجتماعی تاثیرات قابل توجهی دارد و به صورت حاد عامل ۵ درصد از بستری های بیمارستانی است. با مسن‌تر شدن جمعیت، میزان شیوع، هزینه‌ها و اثرات سکته مغزی افزایش می‌یابد و ارائه درمان‌های هزینه-اثربخش از اهمیت فزاینده‌ای برخوردار می‌شود. بروز مشکلات شناختی یکی از عوارض شایع در انواع مختلف سکته‌های مغزی است. دو سوم بازماندگان سکته مغزی از نقص شناختی در حیطه‌هایی نظیر حافظه، زبان و قضاوت رنج می‌برند. نقش شناختی پس از سکته مغزی (PSCI) به عنوان نوعی از بدکارکردی شناختی که تا بیش از ۳ ماه با یک دوره حداقل ۶ ماهه پس از سکته مغزی دوام داشته، تعریف شده است که با هیچ یک از شرایط بیماری دیگری نزدیک نظیر اختلالات متابولیک یا غدد درون ریز، واسکولیت (التهاب دیواره های عروقی) و افسردگی همراه نیست.