آخرین آغوش ماما

هیجانات حیوانات و آنچه درباره ما آشکار می‌سازند.

آخرین آغوش ماما، کاوشی جذاب در باب هیجانات حیوانات و انسان‌هاست. داستان کتاب با مرگ ماما، شامپانزه مادرسالار و یکی از پیرترین شامپانزه‌های جهان در باغ وحش که پیوندی عمیق با زیست‌شناس اش برقرار کرده بود آغاز می‌شود. جان وان هوف در واپسین روزهای زندگی ماما به دیدار او در قفس می‌رود و آن‌ها برای آخرین بار یکدیگر را در آغوش می‌کشند. فیلم صحنه احساسی و غم‌انگیز خداحافظی این دو به سرعت در فضای رسانه‌ای فراگیر می‌شود. میلیون‌ها انسان از صحنه‌ای که ماما پروفسور را در آغوش می‌کشد و در حالی که لبخند می‌زند (به شکلی انسان‌گونه) با انگشتان خود گردن او را نوازش می‌کند، متاثر شدند. بسیاری با این صحنه گریستند و برخی شگفت زده شدند چرا که می‌پنداشتند احساسات غنی صرفا منحصر به انسان‌هاست.

فرانس دو وال دهه‌ها از عمر خود را صرف بررسی دقیق و پژوهش درباره حیوانات کرده است. فرانس دو وال در این کتاب با روایت داستان‌هایی خواندنی و استناد به شواهد علمی نشان می‌دهد  انسان‌ها تنها گونه‌ای نیستند که از ظرفیت تجربه احساساتی چون عشق، تنفر، ترس، شرم، گناه، شادی و یکدلی برخوردارند. او در آخرین آغوش ماما نمونه‌های تکان‌دهنده‌ای از میانجی‌گری، فداکاری، دلبستگی، سوگواری و حتی درک قطعیت مرگ را در حیوانات به تصویر می‌کشد. خویشتن‌داری، اراده آزاد، خودآگاهی و معنای ذی‌شعور بودن از دیگر مفاهیم مورد بحث در این کتاب به شمارمی‌آیند. آخرین آغوش ماما نگاهی ژرف‌اندیشانه به ماهیت انسان‌ها به عنوان یک گونه دارد و به هیجاناتی می‌پردازد که ما را به انسان تبدیل می‌کنند تا جایی که یکی از نقدهای مشهور درباره این کتاب نوشته است: با خواندن این کتاب، دیگر نه تنها به خودتان مثل قبل نخواهید نگریست بلکه رفتاری بهتر با حیوانات خواهید داشت و آن‌ها را خواهید ستود.