به طور عام باید دانسته شود که منبع لذت، خوشی، خنده و مسرت و نیز غم، اضطراب و گریه جایی جز در مغز ما ندارد. مغز عضوی ویژه از بدن است که ما را قادر به فکر کردن، دیدن و شنیدن می‌کند و بین زشت و زیبا، بد و خوب، خوشایندو ناخوشایند افتراق می‌گزارد. همچنین این مغز است که جایگاه دیوانگی، هذیان گویی، ترس و هراس است که اغلب شب‌ها و گاهی در روزها به ما یورش می‌آورد. در مغزاست که علت بی‌خوابی‌ها، خوابگردی‌ها و افکار معلق و وظایف فراموش شده، رفتار عجیب...