فقدان محیط پاسخ گو به نیازهای عصب-روان شناختی، به ویژه در بخش­های سکونتی، مراقبتی، کاری و درمانی، منجر به کاهش توجه به ابعاد سلامت محیطی شده­است. معماران همواره به اهمیت توجه به ادراک حسی و رابطه اش با فرم توجه داشته‌اند. در سالهای اخیر نیز روش های مطالعه ذهن و رفتار برپایه علوم اعصاب شناختی و حوزه ادراک دیداری و هچنین ادراک چندحسی به مطالعات معماری الهام بخشیده اند. اِبرنارد؛ معماری عصب­محور را در جهت افزایش کیفیت زندگی از طریق کاهش استرس، افزایش شناخت، بهرو­وری طولانی­مدت و در نهایت پاسخ روانی و عاطفی...