سامانه‌های زبانیِ کلان (LLMs) روز به روز بیشتر برای انجام فعالیت‌های پیچیده و پیشرفته به کار می‌روند. با این وجود فرایندهایی که کارآمدی یا ناکارآمدی این مدل‌ها در همکاری با انسان‌ها و یکدیگر را پیش‌بینی می‌کنند، بسیار ناشناخته‌اند. در این سخنرانی از چندین پروژه سخن به میلن خواهد رفت که برای پر کردن این شکاف در پیشینه‌ی پژوهشی در انستیتوی علوم و فنّاوری‌های پیشرفته‌ی بکمن در دانشگاه ایلینوی طرّاحی شده‌اند. یکی از این پروژه‌ها زیرساخت آزمایشی یکپارچه‌ای برای ارزیابی همکاری خلّاقانه میان انسان و انسان از یک سو و انسان و هوش مصنوعی...